nie żyje chyba już ona."
Potworne. Nie, nie każcie mi o tej książce pisać! Głupi upór sprawił, że w ogóle ją doczytałam. Po Dziewczynie z sąsiedztwa Jacka Ketchuma (bazującej w końcu na faktycznych zdarzeniach), nie myślałam, że jakiekolwiek ludzkie okrucieństwo jest w stanie mnie jeszcze poruszyć. Polska odwraca oczy Kopińskiej, czy nawet Wampir z Zagłębia Semczuka — obydwa reportaże dopracowane co do linijki, obydwa przerażające i... osłabiające, straszniejsze niż niejedna powieść grozy, nie równają się temu, co znalazłam w Bestii. Wynaturzone, skrajne zło. Zatarcie granic człowieczeństwa i zwierzęcości. Brak zahamowań, brak empatii. Rozbiegane oczka opóźnionego umysłowo Leszka, który doskonale wiedział, co zrobić, by zabić. Martwe kobiety nie sprawiały problemu. Można było dać upust swoim instynktom. Biedny Lesio. Taki pokrzywdzony przez los. Robi mi się niedobrze!
Polska. Lata 80. Zagajniki, leśne skrzyżowania dróg. Mężczyzna wygląda dość niepozornie. Niski, o kaczym chodzie. Tyle, że cuchnie i lepi się od brudu. Najpierw naje się do syta w barze mlecznym za ostatnie grosze z renty, a potem wypatrzy Cię gdzieś w mieście. Powie, że miał nieszczęśliwe dzieciństwo, że wszyscy nim pomiatają, a on chory jest, na umyśle, i żony szuka. Bo z taką żoną to on mógłby ciągle, bo jemu się ciągle chce. Jak będziesz krzyczeć, uderzy Cie w głowę. Wie, jak to zrobić i wie, że musi być ostrożny. Zresztą, jeśli by go złapali, to przecież nie wsadzą go do więzienia. Przecież on chory jest.
Wampir z Bytowa. "Gwiazda" powojennej kryminalistyki. Porażka śledczych. Podejrzewany o kilkadziesiąt zabójstw, skazany za kilka na 25 lat więzienia. W 2019 roku kończy odsiadkę. Jeden z największych seryjnych morderców. Stwierdzona nekrofilia, sadyzm, nimfofilia, pedofilia, homoseksualizm. Zabijał bezwzględnie i brutalnie. Skoncentrowany na samym sobie i swoich nadrzędnych potrzebach fizjologicznych. Miał olbrzymi apetyt i niewyobrażalny popęd seksualny. Lekko upośledzony umysłowo, jednak w momentach popełniania zbrodni wykazywał normalne symptomy poczytalności. Był ostrożny, przewidywalny i nadzwyczaj przebiegły. Być może to wszystko złożyło się na postać najbardziej plugawego mordercy, jakiego zna Polska. Magda Omilianowicz nieco podważa rzekomy spryt Leszka, zwracając uwagę na marną pracę polskiej milicji/policji, na błędy, jakie w wielu sprawach popełniono, a które przyczyniły się do pozostawienia na wolności tak groźnego przestępcy. Gwałty, bezczeszczenie zwłok, uprowadzenie małego dziecka ("Nie miał jeszcze nigdy dziecka (...) żeby tylko teraz znaleźć jakieś dobre miejsce, żeby się nacieszyć"). Nie mieści mi się w głowie, jak taki człowiek mógł bezkarnie jeździć po Polsce! Tyle razy podejrzewany, tyle razy przechodził policji koło nosa!
Bestia Magdy Omilianowicz stała się moim drugim koszmarem. Autorka odtwarza wydarzenia opisując je językiem prostym do bólu, naśladując prawdopodobnie styl mowy Leszka — przez co treść staje się jeszcze bardziej rzeczywista i jeszcze bardziej odrażająca. O nie, wampir z Zagłębia Zdzisław Marchiwicki, to przy Leszku Pękalskim niewiniątko (zresztą, z Marchwickim nie wiadomo do końca jak było, być może w wielu sprawach być niewinny). "Na taką bestię to i stryczek za mało". Chylę czoła pani Magdzie, że od tylu lat zajmuje się tak makabryczną historią. Ja pewnie będę tyleż samo wyrzucała ją z głowy. Nie wiem, nie czytajcie tego! Albo przeczytajcie.
Wampir z Bytowa. "Gwiazda" powojennej kryminalistyki. Porażka śledczych. Podejrzewany o kilkadziesiąt zabójstw, skazany za kilka na 25 lat więzienia. W 2019 roku kończy odsiadkę. Jeden z największych seryjnych morderców. Stwierdzona nekrofilia, sadyzm, nimfofilia, pedofilia, homoseksualizm. Zabijał bezwzględnie i brutalnie. Skoncentrowany na samym sobie i swoich nadrzędnych potrzebach fizjologicznych. Miał olbrzymi apetyt i niewyobrażalny popęd seksualny. Lekko upośledzony umysłowo, jednak w momentach popełniania zbrodni wykazywał normalne symptomy poczytalności. Był ostrożny, przewidywalny i nadzwyczaj przebiegły. Być może to wszystko złożyło się na postać najbardziej plugawego mordercy, jakiego zna Polska. Magda Omilianowicz nieco podważa rzekomy spryt Leszka, zwracając uwagę na marną pracę polskiej milicji/policji, na błędy, jakie w wielu sprawach popełniono, a które przyczyniły się do pozostawienia na wolności tak groźnego przestępcy. Gwałty, bezczeszczenie zwłok, uprowadzenie małego dziecka ("Nie miał jeszcze nigdy dziecka (...) żeby tylko teraz znaleźć jakieś dobre miejsce, żeby się nacieszyć"). Nie mieści mi się w głowie, jak taki człowiek mógł bezkarnie jeździć po Polsce! Tyle razy podejrzewany, tyle razy przechodził policji koło nosa!
Bestia Magdy Omilianowicz stała się moim drugim koszmarem. Autorka odtwarza wydarzenia opisując je językiem prostym do bólu, naśladując prawdopodobnie styl mowy Leszka — przez co treść staje się jeszcze bardziej rzeczywista i jeszcze bardziej odrażająca. O nie, wampir z Zagłębia Zdzisław Marchiwicki, to przy Leszku Pękalskim niewiniątko (zresztą, z Marchwickim nie wiadomo do końca jak było, być może w wielu sprawach być niewinny). "Na taką bestię to i stryczek za mało". Chylę czoła pani Magdzie, że od tylu lat zajmuje się tak makabryczną historią. Ja pewnie będę tyleż samo wyrzucała ją z głowy. Nie wiem, nie czytajcie tego! Albo przeczytajcie.
Wg mojej skali 4/5
Magda Omilianowicz
Wydawnictwo Od deski do deski
Rok wyd. 2016
s. 280
Książka przeczytana w ramach wyzwań:
LITERATURA FAKTU
100 KSIĄŻEK NA ROK 2017 (6)
