nie musi zapalać światła."
Oczy. Kolejny picturebook Iwony Chmielewskiej. Mało tu tekstu, a i mało wypadałoby napisać. Od pewnego czasu mam wrażenie, że i tak za dużo piszę o książkach, na które trzeba po prostu PATRZEĆ, które trzeba rozkładać i chłonąć na własny, wyjątkowy sposób. Do tej pory miałam dużo do powiedzenia (choć może nie było to nic konkretnego) o dziełach Iwony Chmielewskiej. Chmielewska pojawia się u mnie raz na jakiś czas, a jak już pojawia, to zawsze zachwyca. Tym razem jest podobnie. Choć tym razem to zachwyt bardzo niemy. Bardzo oszczędny. Minimalistyczny, jak i minimalistyczna (w połowie!) jest ta książka.
Piękny zamysł — wycięte oczy, a w nich źrenice, które prowadzą w miejsca zupełnie abstrakcyjne, bo nie oczami się okazują. Raz są światłami samochodu, raz okręgami dwóch filiżanek. Innym razem nosami dwóch psów i łebkami piskląt. Tak wygląda świat, który widzimy. Oczy pokazują, że nie wszyscy mogą go zobaczyć "na własne oczy", ale ci, którzy nie mogą, również mają szansę doświadczać jego pełni. I oni wiedzą którędy pójść, mimo że błądzą w ciemności. Mogą robić wiele trudnych rzeczy i znaleźć to, czego szukają. Proste, ale jak ładnie przedstawione. Wskazuje przy tym, że warto doceniać zmysł wzroku. Warto również... przyjrzeć się rysunkom Chmielewskiej. Tym z "drugiej strony", tym, które na pierwszy rzut... oka wydają się takie błahe. Podobają mi się te Oczy, choć mam wrażenie, że coraz więcej wymagam. Że po Tych, którzy się rozwijali, ciężko mi już nie porównywać książek Chmielewskiej i nie wyłaniać faworytów. Dziękuję jednak Bibi za pożyczenie mi Oczu. Zresztą, który to już raz pokazuje mi Ona takie piękne książki! Popatrzcie sobie.
Wg mojej skali 4/5
Iwona Chmielewska
Wydawnictwo Warstwy
Rok wyd. 2014
s. 77
Książka przeczytana w ramach wyzwań:
104 KSIĄŻKI (52)
