Nie ulega wątpliwości, że Sebastian Fitzek doskonale wie, jak przyciągnąć uwagę czytelnika — i to już na samym wstępie. Proponuje mocne wejście, interesujące tło wydarzeń i niesłabnące tempo akcji. Rejs luksusowym wycieczkowcem, na którego pokładach (lub pod pokładami) dzieją się niepokojące rzeczy. Ktoś kogoś ćwiartuje, ktoś popełnia samobójstwo, ktoś inny znika bez śladu. Psycholog policyjny, Martin Schwarz ma nieprzyjemne wspomnienia z rejsu Sułtanem Mórz, kiedy to pięć lat temu zginęli jego żona i syn. Tym razem znów musi znaleźć się na pokładzie, aby nie tylko ponownie zmierzyć się z dramatem utraty bliskich, ale również całkiem przypadkowo rozwikłać tajemnicę tzw. "pasażera 23".
Nie przypuszczałam, że w tej — z pozoru banalnej historii Fitzek poruszy niezwykle trudny psychologiczny problem, który okaże się motorem całej sprawy. Ciekawe, że autor stworzył mnóstwo historii pobocznych, które mogły wprowadzać czytelnika (w tym wypadku — słuchacza) w błąd, zbijać z tropu, zupełnie dezorientować. Przez dłuższy czas miałam wrażenie, że książka będzie dotyczyć kompletnie innej sprawy. Ale przy ocenie końcowej trochę się waham. Z jednej strony nie mam nic do zarzucenia Pasażerowi, bo Fitzek poprowadził go bardzo zgrabnie, z drugiej nie czuję, żeby była to książka "do zapamiętania". Nie miałam nawet zbytniej ochoty o niej pisać. Nie odczułam jej w żaden sposób. Zastanawiam się, czy to wina lektora, chociaż Piotr Grabowski przeczytał Pasażera całkiem poprawnie ("poprawnie" to często za mało). Jednak jego głos nie wciągnął mnie na tyle, bym niecierpliwie czekała na upragnione chwile z audiobookiem. Odsłuchałam Pasażera raczej przy okazji, trochę nawet na siłę, nie wiem, czy lektura papierowej książki nie okazałaby się przyjemniejsza.
Nie przypuszczałam, że w tej — z pozoru banalnej historii Fitzek poruszy niezwykle trudny psychologiczny problem, który okaże się motorem całej sprawy. Ciekawe, że autor stworzył mnóstwo historii pobocznych, które mogły wprowadzać czytelnika (w tym wypadku — słuchacza) w błąd, zbijać z tropu, zupełnie dezorientować. Przez dłuższy czas miałam wrażenie, że książka będzie dotyczyć kompletnie innej sprawy. Ale przy ocenie końcowej trochę się waham. Z jednej strony nie mam nic do zarzucenia Pasażerowi, bo Fitzek poprowadził go bardzo zgrabnie, z drugiej nie czuję, żeby była to książka "do zapamiętania". Nie miałam nawet zbytniej ochoty o niej pisać. Nie odczułam jej w żaden sposób. Zastanawiam się, czy to wina lektora, chociaż Piotr Grabowski przeczytał Pasażera całkiem poprawnie ("poprawnie" to często za mało). Jednak jego głos nie wciągnął mnie na tyle, bym niecierpliwie czekała na upragnione chwile z audiobookiem. Odsłuchałam Pasażera raczej przy okazji, trochę nawet na siłę, nie wiem, czy lektura papierowej książki nie okazałaby się przyjemniejsza.
Wg mojej skali 4/5
Sebastian Fitzek
audiobook
Wydawnictwo Amber
Rok wyd. 2016
czyta: Piotr Grabowski
czas: 12 godz. 45 min.
Książka przesłuchana w ramach wyzwań:
82 KSIĄŻKI (42)
